«یک روز کودکی از من پرسید مهربانی چه رنگی است؟
و من که هنوز نمی دانستم مهربانی چیست نمی توانستم پاسخ دهم که مهربانی چه رنگی است.
به دنبال بهترین و زیباترین رنگها گشتم تا آن را انتخاب کنم.
گفتم مهربانی سرخ رنگ است، جسور است گرمی دهنده، پرشور و زندگی بخش.
گفتم مهربانی آبی است به رنگ آسمان آرام بخش و صلح طلب، نظم و ترتیب در فکر می آفریند.
گفتم مهربانی زرد رنگ است شادی بخش وابسته به خورشید و گرماست.
گفتم مهربانی سبز رنگ است ترکیبی از آبی و زرد همپای رنگهای اصلی و زیباست.
خنک و شادی زاست به رنگ آبهای آرام دریاست.
گفتم مهربانی رنگ سپیدی صبح است رنگی که احساس پاک و سرزنده بودن را درما پدید می آورد.
و سرانجام به کودک کنجکاو گفتم:
عزیزم مهربانی رنگین کمان است هفت رنگ است و هفت شهر دارد.»
شاتو بریان
